Home / Szkolenia Wojskowe / Czarna Taktyka
Szkolenia Wojskowe. Taktyka Czarna. Czarna Taktyka. Jednostka Strzelecka. Związek Strzelecki. Warszawa. JS1403. RSDS. Przeszkolenie Wojskowe. Wojsko Szkolenie.

Czarna Taktyka

Czarna taktyka, zwana często (acz niepoprawnie) CQB* to zdecydowanie jedna z najtrudniejszych dziedzin wiedzy taktycznej i wojskowej. Obejmuje ona wbrew powszechnemu mniemaniu nie tylko walkę w pomieszczeniach zamkniętych, ale ogół walk w terenie zurbanizowanym na poziomie taktycznym; a więc także takie elementy jak podejście pod budynek, pokonywanie narożników, przemieszczanie się po ulicach itp. Ze względu na trudność samego środowiska jakim jest współczesne miejskie pole walki, zużycie sił i środków czy złożoność decyzyjną taktyka czarna jest niezwykle wymagająca, zarówno od członków pododdziałów, ich dowódców ale i dla wyposażenia indywidualnego.

W JS1403 RSDS – Warszawa zaczynamy szkolenie od podstaw. Początkowo strzelcy uczą się przemieszczania w przestrzeniach zamkniętych: specyficzny chód, stawianie stóp, uginanie kolan, zwracanie uwagi na niebezpieczne elementy otoczenia powszechne w zrujnowanych pomieszczeniach itp. Następnie ćwiczymy taktyczne przemieszczanie całego pododdziału w tzw. “wężu”, początkowo zgodnie z regułami (prostszej) taktyki policyjnej aby w przejść do “rozstrzelonej” formacji typowo wojskowej. Po opanowaniu podstaw i nauczeniu się sprawnego i zgodnego z wymogami taktycznymi przemieszczania się, strzelcy przechodzą do szkoleń z podstawowych typów i technik wchodzenia do pomieszczeń. Skupiamy się tam na podstawowych wejściach takich jak krzyżowe, kombinowane, haczykowe etc. aby stopniowo podwyższać stopień skomplikowania szkoleń dodając takie elementy jak inne typy wejść dynamicznych i statycznych, otwieranie drzwi, warianty z zawiasami z zewnątrz i wewnątrz, specyficzne układy pomieszczeń i wiele innych elementów jak chociażby obecność mebli i barykad z nich stworzonych komplikując sytuację taktyczną.

Po opanowaniu podstaw działań wewnątrz budynku, kursanci JS1403 szkolą się z różnych sposobów podejścia do obiektu; z lasu, z terenu otwartego, z zasłoną dymną i bez, z klamrą etc. a także wchodzenia otworami innymi niż drzwiowe.

Jednocześnie, w miarę wzrostu poziomu trudności i skomplikowania szkoleń dodajemy kolejne elementy pirotechniczne: od granatów hukowych i dymnych poczynając na minach pułapkach uruchamianych na różnorakie sposoby kończąc. Szczególnie ten ostatni element, naszym zdaniem zbyt często nie otrzymuje należytej uwagi; tymczasem doświadczenia konfliktów ostatniego ćwierćwiecza dobitnie świadczą o stałym wzroście powszechności min-pułapek, szczególnie biorąc pod uwagę coraz większy dostęp i taniość komponentów niezbędnych do ich konstrukcji przy ich ogromnym wpływie na sytuację taktyczną.

Po opanowaniu podstawowych elementów na “sucho” przechodzimy do łączenia powyższych elementów w całość: przykładowo ćwiczymy płynne podejście do budynku, wdarcie się, “czyszczenie” pomieszczeń, przygotowanie do obrony, odskok. Do tego stopniowo komplikujemy sytuację taktyczną podczas szkoleń umieszczając w środku cele do likwidacji, siły OPFOR, pułapki pirotechniczne, konkretne scenariusze taktyczne i zadania do realizacji przez strzelców (np. ewakuacja rannego) itp.

Przeczytaj również